Czytasz wypowiedzi znalezione dla zapytania: Stefan Linke
Temat: 11 listopada 1918 r., Łódź...
11 listopada 1918 r., Łódź...
Józef Bukowski, Jan Gruszczyński, Eugenia Wasiak, Stefan Kołodziejczak, Stefan Linke, Bolesław Sałaciński...
Cześć Ich Pamięci Przeczytaj więcej odpowiedzi
Temat: 11 listopada 1918 r., Łódź...
Bolesław Sałaciński został zakłuty bagnetami na ul. Skwerowej (teraz P.O.W).
Stefan Linke zmarł 18 listopada w wyniku ran odniesionych w czasie szturmu na Prezydium Policji.
Józef Bukowski, Eugenia Wasiak, Jan Gruszczyński i Stefan Kołodziejczak zginęli na Nowym Rynku - obecnie Plac Wolności... Przeczytaj więcej odpowiedzi
Temat: 11 listopada 1918 r., Łódź...
Przebieg 11 listopada 1918 r. - godzina po godzinie: (godziny przybliżone)
16.00 - wyjście z Komendy Sił Zbrojnych przy ul. Przejazd milicji P.O.W.,
dowborczyków, legionistów i straży ogniowej; pierwsze, pojedyncze rozbrojenia
Niemców,
18.00 - manifestacja żydowskiej partii "Bund", którą próbowała rozproszyć
patrole policji i wojska niemieckiego, ale uczestnicy szybko obezwładnili Niemców,
18.30 - do akcji rozbrajania włączają się grupy PB PPS; jedna z nich na rogu ul.
Św. Andrzeja (ul. Struga) i ul. Długiej (ul. Gdańska) odbiera broń
pięcioosobowemu patrolowi niemieckiemu,
19.00 - do walk wchodzą kolejne grupy, tym razem - członkowie Komendy Wojskowej
NZR, które zajmowały przede wszystkim posterunki policyjne, urzędy władz
okupacyjnych i mniejsze obiekty wojskowe, w sumie zajęto ok. 10 placówek
Niemieckich,
19.00 - 22.00 - zdobywanie dworców kolejowych, Łódź Kaliska szturmowany przez
bojówkę NZR (uzbrojona w 4 karabiny, 5 rewolwerów i 5 szabel), po dwóch atakach
zdobyto kilkadziesiąt karabinów i rozbrojono 10 żołnierzy. Komendantem dworca
został ppor. Zglenicki. Dwukrotne ataki były potrzebne również do zdobycia
dworca Łódź Fabryczna. Rzekomo podczas pierwszego z nich raniono Bolesława
Sałacińskiego, żołnierze niemieccy dogonili go na ulicy Skwerowej (obecnie
Polskiej Organizacji Wojskowej) i zakłuli bagnetami. Dworzec padł dopiero ok.
22, zdobyto kilkadziesiąt karabinów i kilka skrzyń amunicji.
20.00 - 21.00 - oddział POW dowodzony przez Mieczysława Pęczkowskiego starał
zdobyć się siedzibę Prezydium Policji. Podczas ataku został ciężko ranny Stefan
Linke - siedemnastoletni uczeń Gimnazjum Polskiego Towarzystwa "Uczelnia", a po
kilku dniach zmarł w szpitalu.
20.00 - Największa potyczka 11 listopada 1918 roku w Łodzi miała miejsce na
Nowym Rynku (pl. Wolności), gdzie grupa polskich bojowców z różnych partii w
drodze do koszar (na ul. Konstantynowskiej) została niespodziewanie ostrzelana
przez żołnierzy niemieckich. W czasie tych walk zginęli: Józef Bukowski - były
oficer I Korpusu Polskiego, Jan Gruszczyński - 17-letni ochotnik, Eugenia Wasiak
- 20-letnia ochotniczka, Stefan Kołodziejczak - 29-letni drukarz. Po dłuższej
wymianie ognia obydwie strony wycofały się.
19.00 - 21.30 - kumulacja rozbrajania Niemców, praktycznie opanowane
Śródmieście, Bałuty i Widzew, większość Niemców zamknięta w koszarach.
Ważnym elementem akcji wyzwalania Łodzi była pomoc społeczeństwa. Członkinie
Ligi Kobiet Pogotowia Wojennego zorganizowały punkt wydawania posiłków dla
walczących. Podobną działalność prowadził Jan Pujdak - właściciel restauracji
przy Piotrkowskiej 83, takie same funkcje kwatermistrzowskie pełnili jeszcze
inni właściciele lokali gastronomicznych.
Decydującym elementem przejmowania władzy z rąk niemieckich, były pertraktacje z
Radą Żołnierską, która była przedstawicielem żołnierzy niemieckich. Niemcy
obserwując co dzieje się dookoła, postanowili wrócić do kraju. Jednak, aby
bezpiecznie wycofać się do Niemiec, należało uzgodnić to z polskimi
organizacjami militarnymi. Początkowo Rada rozmawiała z przedstawicielami PPS -
Lewicy i POW, lecz dla Niemców te grupy nie były w stanie zapewnić spokojnego
odwrotu żołnierzom niemieckim, dlatego rozmowy zerwano. Ostatecznie Rada
Żołnierska zwróciła się do nadburmistrza Skulskiego, by ten pośredniczył w
negocjacjach, w których brała udział większość z polskich partii i organizacji.
Spieszono się z rozmowami, żeby zapobiec rozlewowi krwi. Emocje podgrzała
informacja, iż silny oddział niemiecki obsadził Grand Hotel i ostrzeliwuje
polskie samochody. Po kilku godzinach Rada Żołnierska i Leopold Skulski wydali
odezwy, które wzywały do zachowania spokoju i zaprzestania rozlewu krwi.
Porozumienie podpisano dopiero 12 listopada około godziny 2 w nocy. Dziewięć dni
później Łódź opuścił ostatni transport niemieckich żołnierzy. Łódź była WOLNA!
Nowy Rynek, na którym zginęło najwięcej osób w pierwszą rocznicę odzyskania
niepodległości nazwano Placem Wolności..
www.11listopada.pl/index.php?url=rozbrajanie_okupantow Przeczytaj więcej odpowiedzi
Temat: 11 listopada 1918 r., Łódź...
amamit napisała:
> Oczywiście. Wcześniej to były pojedyncze rozbrojenia. Nie widzisz różnicy?
>
> Od tej demonstracji rozpoczęły się prawdziwe walki w Łodzi.
Tak, tak gdyby nie Bund to Lodz do tej pory znajdowalaby sie w niemieckich rekach
Ale mimo owych rewolucyjnych strat i carskich represji trzynaście lat później
Łódź gotowa była do kolejnej ofiary i próby. Dawne marzenia i nadzieje podjęło
po poległych młodsze pokolenie,
nie żałując daniny krwi już podczas walk o wyzwolenie Łodzi w listopadzie 1918 roku.
Tak pisał o nich w artykule “Łódzkie orlęta” (miesięcznik “Piotrkowska 104”
XI/2005 r.) - zmarły niedawno łódzki historyk Marek Budziarek. Przygotowania do
przejęcia władzy w mieście przez polskie organizacje rozpoczęły się na skalę
masową 10 listopada. Tego dnia nadburmistrz łódzki Leopold Skulski powierzył
gen. Stanisławowi Syryn - Masalskiemu zorganizowanie zalążków polskiej policji
miejskiej. Płk. Albin Jasiński wyznaczony przez Radę Regencyjną, wraz z grupą
oficerów Polskiej Siły Zbrojnej rozpoczął formowanie łódzkiego pułku piechoty.
Polskie stronnictwa niepodległościowe organizowały wiece i manifestacje. Późnym
wieczorem przedstawiciele Polskiej Organizacji Wojskowej, Pogotowia Bojowego
Polskiej Partii Socjalistycznej oraz związków byłych legionistów i dowborczyków
podjęli decyzję o postawieniu
w stan pełnej gotowości bojowej wszystkich członków wspomnianych organizacji.
Działania zbrojne wywołane przez niepodległościowe organizacje bojowe rozpoczęły
się 11 listopada 1918 roku. Wówczas to przystąpiono do masowego rozbrajania
żołnierzy armii niemieckiej. Na ulicach Łodzi rozpoczęły się zacięte walki,
padły także pierwsze ofiary. (...) Dwukrotnie zdobywano dworzec Łódź Kaliska i
dworzec Łódź Fabryczna. To tam został zabity Bronisław Sałaciński, były legionista
i członek Narodowego Związku Robotników. Podobno najpierw był tylko ranny, ale
żołnierze niemieccy zakłuli go bagnetami nieco dalej od dworca, na ulicy która
nosi dziś nazwę POW. (...) Nie obyło się bez regularnych walk ulicznych. Na
Rynku Nowego Miasta, tuż pod ratuszem miejskim, doszło do krwawej potyczki
polskiego oddziału z silnie uzbrojonym oddziałem Niemców. Śmiertelnie ranni
zostali wówczas: podpor. Józef Bukowski, Jan Gruszczyński (lat 17, ochotnik),
Eugenia Wasiak (lat 20, ochotniczka), Stefan Kołodziejczyk (lat 29, drukarz,
ochotnik) oraz młodziutki gimnazjalista Stefan Linke.
74.125.95.132/search?q=cache:rsg5p7w8_BgJ:www.uml.lodz.pl/_plik.php%3Fid%3D2028+walki+w+Lodzi+w+1918&cd=4&hl=pl&ct=clnk&gl=pl
Przeczytaj więcej odpowiedzi